*தமிழ்ப்பள்ளி நம்தேர்வு* எனப்பல் லாண்டாய்த்
தமிழர்களே தமிழரிடம் சொல்லு கின்றோம் !
“தமிழ்ப்பள்ளி நம்தேர்வு” முழக்கத் தையே
சரியாகப் புரியாத *மலாய்ப்பெண் பெற்றோர்*
தமிழ்ப்பள்ளி யில் *மகளைப்* படிக்க வைத்தார் !.
*மகளும்தன் பிள்ளை,தமிழ் கற்க வைத்தார் !*
தமிழர்களே ! இதைநன்கு சிந்திப் பீரே ;
*தமிழை,மலாய் வெறுக்கவிலை* இதுதான் செய்தி !
*மலாய்,தமிழை மறுக்கவிலை* என்ப தையும்
மலாய்ப்பெண்ணின் தமிழ்ப்படிப்பு *உறுதி செய்யும் !*
மலாயர்களும் தமிழர்களும் *உடன்பி றப்பாய்*
மலையகத்தில் பல்லாண்டாய்ப் பலதோட் டத்தில்
குலாவிமகிழ்ந் திருந்தகதை தெரிந்த வர்கள்
கொடுப்பார்கள் மலாய் – தமிழ்க்கே *மதிப்பை* நாளும் !
*நிலாச்சோறு* மலாய் – தமிழும் தோட்டத் தில்தான்
நிறைவாகப் பகிர்ந்துண்ட கதையும் பொய்யோ ?
“தமிழ்படித்தோம்” என்பதற்காய் மலாய்ப்பெண் தன்றன்
*தாய்மொழியாம் மலாய்* அதனை வெறுக்க வில்லை !
*தமிழ்வேண்டும்* எனக்கேட்கும் *தமிழர்* கூடத்
தங்களுக்கு மலாய்மீது *விருப்பம்* என்பர் !
தமிழ்– மலாயும், மலாய் – தமிழும் *ஒன்றை ஒன்று*
*தழுவிநட்புக்* கொண்டிடவே விரும்பும் போது
தமிழிங்கே ஒற்றுமையைக் *குலைக்கும்* என்றே
தவறாகக் கூறுவதை நிறுத்த வேண்டும் !
தோட்டத்தில் வாழும்மலாய் – தமிழர் – சீனர்
*தோழர்களாய் வாழ்பவர்கள்* எனும்உண் மையை
நாட்டவர்க்குச் சொலவேண்டும் என்றே எண்ணி
நம்நாட்டு *சிவாஜி ரம்லி* தம்ப டத்தில்
ஊட்டச்சத் தாய்நமக்கே *ஊட்டிச்* சென்றார் !
*உண்மையிதை* மறந்துவிட்டோ மறுத்து விட்டோ,
காட்டுகிறார் *இன– மதத்து* வெறுப்பை இஃதைக் !
கண்டிருந்தால் *ரம்லி* இன்று கண்ணீர் பெய்வார் !
தமிழ்,மலாயைக் கற்கின்ற *மலாய்ப்பெண்* போன்றே
தமிழ்–மலாயைக் கற்றிடவே தவறோம் என்று
தமிழர்களே உறுதிகொள்ள வேண்டும் என்று
தமிழர்க்கே *புத்திசொலும்* மலாய்ப்பெண் ணுக்குத்
தமிழரெலாம் நன்றிசொல்லத் தவற வேண்டாம் !
தமிழர்நன்றி சொல்வதற்காய் மலாய்ப்பெண் அன்று
தமிழ்படிக்க விலை,அதுபோல் பலனைப் பார்த்தே
தமிழ்விலக்க எண்ணாமல் தமிழ்கற் பீரே !
*பாதாசன்*
